Rynek – wzorem miast budowanych od XII i XIII w. w Europie zachodniej i środkowej, powstał jako centrum pierwszej zabudowy miasta, założonego przez Jana i Bernardyna Mieleckich 18 XI 1470 r., na planie prostokąta o wymiarach 100 m x 87 m.

Od początku funkcjonowania rynek spełniał klasyczną rolę centrum życia gospodarczego i społecznego. Stał tam drewniany ratusz – siedziba władz miejskich. Teren ten był najczęściej miejscem handlu, szczególnie ożywionego w czasie targów i jarmarków. W wielu przyrynkowych domach mieściły się karczmy i warsztaty rzemieślnicze.

Kilkakrotnie drewniana zabudowa rynku ulegała zniszczeniu w wyniku groźnych pożarów miasta. W 1900 r. wielki pożar centralnej części Mielca strawił zdecydowaną większość drewnianych domów. W 1901 r. postanowiono, że w rynku i śródmieściu mogą być budowane domy murowane, a do tego w rynku wyłącznie piętrowe.

Odnowiony w 2011 roku rynek jest ulubionym miejscem wypoczynkowym Mielczan oraz gości. Wśród zgiełku dnia w otoczeniu zabytkowych kamienic, alejek i zieleni można odpocząć podziwiając wodny spektakl fontanny, wzbogacony feerią barw wieczorową porą. Ozdobą centrum miasta jest kamienica z kopułą, zbudowana w 1904 r. dla rodziny Jana Łojczyka.